Irena Sendlerowa przyszła na świat 15 lutego 1910 roku w Warszawie. Ojciec Stanisław Krzyżanowski był lekarzem, matka zajmowała się domem. Dzieciństwo spędziła częściowo w Warszawie, a po śmierci ojca w Piotrkowie Trybunalskim. Uczęszczała do Gimnazjum i wstąpiła do harcerstwa. Po zdaniu matury w 1929 roku wyjechała do stolicy i podjęła studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. Po dwóch latach przeniosła się na Wydział Humanistyczny. W 1931 roku wyszła za mąż za Mieczysława Sendlera filologa klasycznego i podjęła pracę w Sekcji Pomocy Matce i Dziecku przy Obywatelskim Komitecie Pomocy Społecznej w dziale pomocy prawnej. Pomagała rodzinom poszkodowanym przez los lub znajdującym się w trudnej sytuacji życiowej. Cechowała ją szczególna wrażliwość na potrzeby drugiego człowieka. Ukochany ojciec przekazał jej dwie maksymy. Pierwsza mówiła, że ludzie dzielą się na dobrych i złych a druga, że każdemu kto tonie należy podać rękę. Do wybuchu II wojny światowej była także zatrudniona w Wydziale Opieki Społecznej i Zarządu Miasta Warszawy, gdzie pełniła funkcję opiekunki społecznej.