Po wojnie Irena Sendlerowa pracowała na rzecz dzieci i osób starych, którzy stracili bliskich. Organizowała ośrodki opieki społecznej. Współtworzyła też szkolnictwo medyczne. W 1947 roku wyszła ponownie za mąż za Stefana Zgrzembskiego i miała z nim troje dzieci. Zmarła 12 maja 2008 roku w Warszawie.

Za swoją działalność i poświęcenie otrzymała wiele odznaczeń. Do najważniejszych należą Medal Sprawiedliwy wśród Narodów Świata, Order Orła Białego, Order Uśmiechu. Była dwukrotnie nominowana do Pokojowej Nagrody Nobla. Pan Jacek Leociak w artykule pt. „Wokół książki o Irenie Sendlerowej", który ukazał się w Śląskim Wawrzynie Literackim pisał: „uratowała dzieci, a one kryją w sobie ten świat, który na nie dopiero czeka – tak jak pąk – aby się rozwinąć i rozkwitnąć, który będą zagospodarowywać, rosnąc i stając się dorosłe. A więc ratować dziecko – to jakby dwa razy ratować świat: realny świat dzieciństwa i potencjalny świat dorosłości, dzieci i wnuków, które się narodzą. Ratować dziecko to ratować ciągłość pokoleń".